La lettre de Cyrille.

«Ne pleure pas, Fabrice.
Il restera toujours quelque chose de notre rencontre.
Moi, j’ai appris l’amitié, la générosité, la confiance, le courage et peut-être aussi l’amour…
Si tu penses très fort à moi peut-être que tu pourras, toi aussi, un jour, traverser les murs… »

อย่าเสียน้ำตาเลย ฟาบริส
สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อเราพบกันจะคงอยู่ตลอดไป
สำหรับฉัน, ฉันได้เรียนรู้ถึงมิตรภาพ, ความมีน้ำใจ, ความมั่นใจในตัวเอง ,ความกล้าหาญ และบางที... อาจจะรวมถึงความรัก
ถ้านายคิดถึงฉันมากเหลือเกิน บางทีซักวัน... นายอาจจะสามารถทะลุข้ามกำแพงได้ด้วยเช่นกัน